وصیت نامه
سلام به همسرم که در تمامی دوران زندگی مشترکمان جز اذیت وآزارودرد نه
تنها چیزی از من ندیدکه به قول خودش خود مرا هم نمی دید.اما با متانت
وبزرگواری همچون کوهی پرصلابت در کنار من ماند وصبر پیشه کرد.
سلام به فرزندان عزیز ودلبندم .آیدا ٬ آنا٬آرمان
از شما میخواهم که چونان هیشه به زندگی خود ادامه داده ودر
زندگی
سربلندوموفق باشیدوادامه دهنده راه من.
باری این رسم زندگی است تابوده وبوده همین بوده وهست واین
جبر زندگی
است!
امیدوارم که مرا ببخشید٬جون هیجوقت نتوانستم نه شوهری خوب
برای
همسرم ونه پدری خوب برای شما باشم.
ولی حال ار شما عزیزترین عزیزانم میخواهم که به حرفهایم
خوب گوش دهید.
حرفهایی که شاید هیجوقت فرصت یا توان گفتنشان را نداشتم.
عزیزانم سعی کنید در زندگی همواربه هم عشفق بورزید وهمدیگر
را دوست
بدارید.
احترام همدیگر را وحرمت بزرگی وکوجکی را نگه دارید٬ومثل
زنجیره های یک
زنجیر به هم متصل باشید.که این دنیا جز پستی ونامرادی چیزی
ندارد که به شما
عرضه کند.
در زندگی به دنبال مال وثروت نباشید ٬ به هم عشق بورزید وهنر
عشق
ورزیدن ودوست داشتن را تمرین کنید.
اگر روزی به گدایی برخوردید که تکه نانی یا شرف از دست
رفته اش را گدایی
میکرد دست رد بر سینه او نزنید که او هم انسانیست همجون شما٬
یا اگر یتیمی را دیدید که قطره اشکی بر گونه اش نشسته بود ومحبت را
جستجو میکرد از او دریغ ندارید احساس پاک دوست داشتن را.
اگر در زندگیتان به پشت شلاق خورده کسی یا ناموس هتک شده انسانی
مواجه شدید با تمامی وجودتان از او دفاع کنید٬ حتی به قیمت از دست دادن
همه چیزتان.
عزیزانم سعی کنید مردن را قبل از اینکه مرگ به سراغتان بیاید تمرین کنید
که در مواجه شدن
با آن هراس نداشته باشید که اگر قبل از مرگتان بمیرید دلتان زنده میشود به
عشق. به قول مولانا:
بمیرید بمیرید در این عشق بمیرید در این عشق چو مردید همه
روح پذیرید
بمیرید بمیرید ازاین خاک برآیید از این خاک چو رفتید
سماوات بگیرید
که در پی چنین مردن های است٬ عشقی بس ژرف و عظیم ! ودر پی مردنی
اینچنین٬
زایشی است با شعور٬ و عشق آغاز میشود وزندگی به حرکت در می اید.
زندگی ای که پایه واساس اش از محبت است وعشق ودوست داشتن٬
ودیواره هایش از احساسی بلورین ولطیف٬ وسقفش از معرفت وشعوری خود
آگاه ومحض.
که خالقش خودت هستی واین است معنای این جمله خداوند٬ (خداوند همه
چیز را که آفرید اول ماهیتش اش را آفرید سپس آن را ٬ بجز انسان ٬که اول
انسان را خلق نمود بعد ماهیتش را٬ واورا به خود واگذاشت.)
واین فلسفه زندگی من بوده که از وقتی که خود را شناختم به دنبال آن
خویشتن خدایی خویش بودم وعلت نبودنم در پیش شما نه از نظرجسمی
وفیزیکی که همواره در کنارتان بوده ام
ولی هیچوقت در جمع شماحضور نداشتم این بود.
وسکوت مرگبار وچهره عبوس وهمواره غمبارم از تنهایی وغریبی ام در این
پوچستان لم یزرع
حکایت می کرد٬ که کسی زبانم را نمیدانست٬نه از دل دادگی و دل بندی به
دنیا ٬که هیچ چیز این دنیا برایم زیبا نبود٬و چشمان بی روحم که همواره به
دنبال چیزی می گشت آن جیز کسی نبود جز معبودم که الان در صف
میلیاردها میلیار مخلوق آن معبود منتظر آن روز موعودم.
همه شما را به خدا میسپارم تا روز دیدار.
بدرود ............!
Trials keep You Strong
Sorrows keep You Human
Failures keeps You Humble
Success keeps You Glowing
But Only God keeps You Going
You are so special
